Dżdżownice są najważniejszym zwierzęcym elementem gruntów rolnych. W Republice Czeskiej znanych jest prawie 50 gatunków dżdżownic, z których tylko jedna trzecia występuje w agrosystemach.
Najmniejszą liczbę dżdżownic można znaleźć na gruntach ornych, gdzie według badań przeprowadzonych w 1994 r. na 1 m2 znajduje się kilkadziesiąt osobników. Liczba ta może być jednak znacznie wyższa w przypadku trwałych użytków zielonych.
Szczególną uwagę poświęca się nawożeniu azotem, ponieważ jest to składnik odżywczy, który ma największy wpływ na plon. Jednakże w przypadku niewłaściwego stosowania (w niewłaściwym czasie, formie lub dawce), cykl naturalny powoduje jego niepotrzebną utratę. Obniża to wydajność nawożenia, a koszty nawozów azotowych i ich stosowania nie przekładają się na oczekiwane plony.
Przemierzając pola kukurydzy w południowo-wschodnich rejonach stanu Indiana w ciągu trzech ostatnich lat zauważyłem mniej zmian chorobowych wywołanych zarazą liści i szarą plamistością liści na polach po międzyplonach.
Merlin, Ontario – Rośliny międzyplonowe, np. koniczyna czerwona, odgrywają ważną rolę w planach płodozmianów wielu rolników.
Istnieje wiele gatunków roślin odpowiednich do międzyplonów i wsiewek. Zależy to zawsze od rodzaju gleby, uprawy głównej, klimatu i wielu innych czynników. W poniższym tekście przedstawiamy podstawowe zasady tworzenia właściwych procedur siewu. W prostych zasadach będziesz mógł dowiedzieć się, w jakich warunkach na polu powinny pojawić się międzyplony, aby zmaksymalizować ich efekt.
Gleba posiadająca w swoim składzie 3% próchnicy zawiera 5000 kg azotu organicznego.
Azot ten składa się głównie z białek zintegrowanych z substancjami, które tworzą humus. Co roku około 2 - 3% z tej ogromnej puli azotu ulega zmineralizowaniu. Zarówno sama ilość zmineralizowanej masy azotu, jak również dokładny moment procesu mineralizacji mogą się znacznie różnić w zależności od konkretnych czynników klimatycznych oraz glebowych (temperatura, napowietrzenie gleby, wilgotność gleby, pH, uprawa gleby itp.).
PŁUG. Naukowcy z instytutu rolniczego przy Uniwersytecie Stanowym Illinois postanowili rozstrzygnąć od dawna nurtującą ich ważną kwestię, a mianowicie ustalić, czy wyniki badań porównawczych pomiędzy metodami orki praktykowanymi w gospodarstwach funkcjonujących na środkowo-zachodnim obszarze USA da się przenieść również na resztę świata.